Ekstremjakt

Heldig med trekkinga

Jegerane har trakt lodd om jaktposisjonane. Anders meiner han har fått ein av dei beste plassane, midt i fjellråsa der hjorten forflytter seg frå hylle til hylle. Etter tre timars klyving og pes, over stup og brattheng, er han ved målet, rundt 500 meter over fjorden. På jaktradioen sjekkar han at alle er i posisjon. Han skifter til tørt tøy, ikler seg kamuflasjedrakt, skrur lyddempar på børsa, ladar opp med fem skot og gjev beskjed om at jakta kan starte. Bak ein stein på kollen finn han ein god gøymeplass, fester blikket på råsa og «frys» kroppen i urørleg stilling.

Hjorten eller jegeren?

Jagarane nede ved fjorden kvitterer med at dei har starta drivinga for å få eventuelle dyr i området til å trekke opp mot skyttarane. Alle veit at no er det eit spørsmål om kven som er smartast. Hjorten på minst 100 kilo kan forflytte seg superraskt i terrenget, eller bestemme seg for å stole på kamuflasjen sin og lure seg rundt og bak drivarane. Styrken til jaktlaget er at dei kjenner trekkrutene til dyra, er gode skyttarar og kan kamuflere seg godt.

Anders registrerer triumferande at vinden bles mot han. Hjorten kan ikkje bruke si sensitive nase til å avsløre han. Etter ein knapp halvtime på post, skjerpar han blikket og strammar fingeren rundt avtrekkaren. Ut av buskene kjem ei kolle og ein kalv i stor fart langs råsa. Kalven er reine ballettdansaren over steinar og kratt. Sidan fødselsdagen i mai har den sprunge etter mor læremeister langs fjellhamrane. Slik blir hjorten ekspert på landskapet den veks opp i.

Adrenalinkick

Jaktleiaren må vente ein halvtime til før adrenalinet på nytt pumpar i blodet. Han høyrer lyd i krattet. Kroppen sit urørleg i lyngen med skjerpa sansar og større pupillar. Mentalt går han gjennom bildet av hjorten og innfallsvinkelen han må ha mot bogen sidan han sit over dyret. Sjølvtilliten etter mange felte dyr og innertiarane på skytebana er god å ha. Hjernen produserer dopamin og skaper forventing om ny suksess og lukkerus. Brått får han eit glimt av den brune, sommarfarga pelsen og registrerer så vidt fire greiner i hornet før dyret like brått er ute av synet. Anders er overumpla. Kvar er bukken? Kvifor kjem den ikkje som forventa vidare på råsa? Har den ant uråd? Har den tverrvendt? Eller har den som bukken til Peer Gynt gjort eit himmelsprang og sett utfor? Han rekk så vidt å gruble, før han skimtar firegreinaren bykse i skjul og forsvinne høgre oppe i terrenget. Horten vann. Anders svelgjer nederlaget og set seg roleg tilbake på post.

Fangst

10 minutt seinare gjallar eit skot under hamrane i Hyestranda. Ein av jagarane med børse har skote ein spissbukk. Han melder på radioen at bukken stakk ned eit elvegjel, han er usikker på treffet. Like etter smell det på nytt. Den eldste jegeren rapporterer om treff, men at bukken forsvann i hamrane og dvergbjørkene under han. Å finne att skotne dyr er krevande i dette terrenget. Sjølv om skotet kuttar livlina til hjorten, kan dyret trille langt i skråningane. Holme Jaktlag har hellet med seg denne dagen. Til saman feller dei tre dyr og finn alle. Jaktleiar Anders kommanderer stans i jakta. Dyra skal slaktast, parterast og berast over urar og stup ned til fjorden.